آنژیوگرافی یا رگ نگاری / angiography
درحقیقت آنژیوگرافی، روش استاندارد طلایی برای تشخیص تنگی‌ها یا سایر اختلالات عروقی است.
آنژیو گرافی به معنای تصویر برداری از رگ های خونی پس از پر کردن آن‌ها از ماده حاجب است. این کار برای مشاهده و معاینه دقیق آن‌ها استفاده شده و برای تشخیص پاتولوژی فضای داخلی رگ های خونی به کار می رود .
امروزه آنژیوگرافی به منظور تشخیص، به صورت سرپایی از دو طریق کشاله ران و مچ دست انجام می‌گیرد.
ماده حاجب در ابتدا از طریق یک کاتتر به ابتدای رگ مورد بررسی تزریق می شود و سپس تصویربرداری رادیوگرافی انجام میشود. عروق دچار تنگی، اتساع یا انسداد در تصویر کاملاً مشخص هستند.
بیمار هنگام آنژیوگرافی هوشیار بوده و تمام مراحل را می‌تواند مشاهده کند. انجام آنژیوگرافی حدود یک ساعت طول می‌کشد که شامل مراحل قبل و بعد از آن نیز است.
کاربرد آنژیوگرافی شناسایی عروق آسیب دیده و عروق گرفته یا تنگ شده‌است. این کار در نواحی مختلفی صورت می‌گیرد که رایج ترین آن‌ها عروق قلبی ( عروق کرونری ) است .البته در عروق مغزی یا محیطی نیز گاه آنژیوگرافی صورت می‌گیرد .
ممکن است بعد از آنژیوگرافی، به تشخیص پزشک آنژیوپلاستی نیز انجام شود.این پروسه بعد از تشخیص قطعی گرفتگی عروق انجام شده و در آن رگ به وسیله بالن رگ باز شده یا استنت گذاری میشود . استنت نوعی لوله کوچک مشبک و تور مانند است که در داخل رگ جایگزین میشود و آن را باز نگه می‌دارد.
اگر آنژیوگرافی از طریق کشاله ران انجام شود برای جلوگیری از خونریزی، حدود ۳ ساعت یک یا دو کیسه شن روی محل قرار داده شده، و بیمار برای ۶ ساعت اجازه حرکت ندارد . اما در آنژیوگرافی از طریق دست بیمار بلافاصله اجازه پیدا می‌کند که راه رفته و محدودیت حرکت نداشته باشد . در این پروسه بیمار نیازمند کیسه شن نیز نیست .
مراقبت های قبل از آنژیوگرافی
– بیمار باید روز قبل استحمام کرده و موهای زائد کشاله ران را بتراشد .
– مصرف دارو های بیمار باید زیر نظر پزشک ادامه پیدا کند .
– بیمار در صبح روز آنژیوگرافی باید از مصرف غذا اجتناب کند .
